Geçmişi özledim bir anda... Mesela Sakarya’da olduğum yılların her birini yeniden ayrı ayrı yaşayabilirim yada Kütahya’daki hiç farketmez... O yıllarda yaşadığım zorluklar belki de kötü günler kadar güzel günlerim de oldu. Güzel hatıralarla ve dostluklarla dolu o anları nedense çok özledim şu anda.... Tuhaf olan ise öyle bir an geliyor ki o güzel duyguları yaşamak için bütün her şeye yeniden katlanırım diyor insan…
O yılları yaşarken anlayamıyorsunuz bazı şeyleri. Mesela sizi yanlış anlayan, tanıyan insanlar aynı şekilde sizinde yanıldıklarınız oluyor. Ama en sonunda az da olsa tanıyorsunuz. Hatta bazı insanları o kadar içten seviyorsunuz ki sonradan pişman oluyorsunuz keşke daha önce seni tanımak için fırsat tanısaydım, önyargılarımı yenebilseydim diye. Ve o pişmanlıklar tek taraflı olmuyor ne yazık ki o kadar emek verip de hayatınızda hiçbir yeri olmadığını fark ettiğiniz sahte yüzlere de üzülüyorsunuz sonra. En acısı da bu olsa gerek bir sürü insanı tanıyorsunuz; arkadaşlık, dostluk kuruyorsunuz. Birlikte vakit geçirip, yemek yiyor, aynı çatı altında bile kalıp dert ortağı oluyorsunuz. Sonrası ise o bir düzine insandan geriye kalanlar bir elinizin parmakları kadar bile olmuyor ne yazık ki… Belki hayat şartları diyorsunuz, belki de gerçekten dostum değildi… Ama olsun be yaşadığımız her şey için hakkım helal olsun diye düşünüyorsunuz… Yıllar sonra bir gün arasa bile giderim o anıların hatırına diyorsunuz. Ve her nedense bu kadar şeyi bilerek hala o eski günleri özleyebiliyorsunuz işte….
